Kort voor 9 uur ’s avonds aan het einde van de sabbat op 13 april, vaardigde Israëls Civil Defence Command (burgerbescherming) plotseling nieuwe veiligheidsinstructies uit. Niemand maakte zich enige illusie omdat het regime in Iran al twee weken lang verhoogde bedreigingen tegen Israël uitvaardigde na de liquidatie van een hooggeplaatst lid van de Iraanse Revolutionaire Garde: Dag X is aangebroken, met een directe aanval vanuit Iran. Iran stuurde honderden onbemande vliegtuigen met explosieven richting Israël. Omdat ze er enkele uren over deden om Israël te bereiken, was er genoeg tijd om zich voor te bereiden. Desondanks volgden de gebeurtenissen elkaar snel op. De luchthaven Ben Goerion werd gesloten. Jordanië, dat aanvankelijk aankondigde zijn luchtruim te sluiten, opende het vervolgens voor militaire doeleinden, zodat Israëlische piloten, samen met Amerikaanse en Britse piloten, actief werden in een gebied ver van Israëlisch grondgebied om zoveel mogelijk van deze 170 drones uit de lucht te halen. Tegen middernacht was het duidelijk dat het ene na het andere alarm in Israël zou afgaan om een luchtaanval aan te kondigen. De sirenes loeiden inderdaad, vooral in het zuiden, maar ook in Jeruzalem. In verschillende golven lanceerde Iran niet alleen drones, maar ook 150 raketten van verschillende typen, die er maximaal twaalf minuten over deden om Israël te bereiken. Slechts enkele van deze raketten konden de meerlaagse Israëlische luchtverdediging passeren. Ze veroorzaakten weinig schade aan een luchtmachtbasis in het zuiden. En toch: een hele natie had een slapeloze nacht, vol onzekerheid en angst. Israëliërs vertrouwen hun leger. Maar Iran bedreigt de Joodse staat met niets minder dan vernietiging. Uiteindelijk waren de Israëli’s opgelucht dat deze directe grootschalige aanval zo goed kon worden afgeslagen. AN