De Verenigde Naties tegen Israël
sep
Hoewel er vooruitgang is geboekt, is Israël ontevreden over de manier waarop de Verenigde Naties de seksuele misdaden van Hamas behandelen. Hoewel er een einde is gekomen aan de aanvankelijke stilte over het onderwerp, blijven de verklaringen louter holle woorden. Bovendien hebben verschillende VN–organen herhaaldelijk opgeroepen tot de vrijlating van de Israëlische gijzelaars, maar zijn tegelijkertijd veel gedetailleerder ingegaan op het lijden in de Gazastrook. Geen woord over het leed in Israël, dat – en dat kan niet vaak genoeg benadrukt worden – is aangevallen: Israël is niet de agressor, maar verdedigt zich tegen terroristische organisaties en moet worstelen met veelzijdige gevolgen als gevolg van de Hamas-aanval. Voor Israël heeft een recente VN-maatregel nu het toppunt bereikt: Israël is opgenomen in de ‘shame list’ van landen die ‘de rechten van kinderen in crisisgebieden schenden’. Niemand in Israël is verbaasd. De Joodse staat wordt immers jaar na jaar vaker berispt door VN-organen dan schurkenstaten als Iran, Syrië en Noord-Korea samen. De VN heeft Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad aan de lijst toegevoegd, wat een zekere stap voorwaarts is, aangezien terroristische organisaties er tot nu toe altijd gemakkelijk vanaf zijn gekomen, omdat ze niet in de categorie van staatsinstellingen vallen. Aan de andere kant maakt dit het er niet beter op, want niemand besteedt aandacht aan het feit dat Israël gedwongen wordt een gevecht te voeren in stedelijk gebied waarbij de terroristen ook minderjarigen als schild misbruiken. Hamas stopt al enige tijd machinegeweren in de handen van 14-jarigen om de gelederen te versterken en de toekomstige generatie veilig te stellen. Realiseert de wereld zich dat Israël zich inzet voor een morele gedragscode en een rechtsstaat, terwijl de terroristen alle waarden en normen van de menselijkheid schenden en hun eigen volk eigenhandig dit leed toebrengen? AN